Alþjóðaflugvöllur kallar á hátæknisjúkrahús

Svo merki­legt sem það kann að hljóma þá virðist það vera í huga margra að þar sem sjúkra­hús er staðsett þar skuli einnig vera full­bú­inn flug­völl­ur. Víðast á Íslandi er þetta þannig.

Einn staður sker sig þó all­hressi­lega úr, með einn best út­búna flug­völl á Íslandi en ein­ung­is slitr­ur af heilsu­gæslu­stöð. Flug­völl­ur­inn er ekki graf­inn milli hárra fjalla, hann er með þægi­legt aðflug inn á báða enda og ekki er sér­stök þörf á að koma ILS-aðflugi inn á þann enda, þá flogið er úr norðri. Flug­völl­ur­inn er mal­bikaður og vegna aðstæðna í lands­lag­inu er hann sá flug­völl­ur sem sjaldn­ast er ófær veðurfars­lega séð, ef frá er tal­inn Kefla­vík­ur­flug­völl­ur. Kefla­vík­ur­flug­völl­ur hef­ur naum­an vinn­ing, ein­göngu vegna þess að þar eru tvær flug­braut­ir. Ef Kefla­vík­ur­flug­völl­ur væri ein­ung­is með eina flug­braut stæði hann að baki þeim flug­velli sem hér er til umræðu.

Heima­bær um­rædds flug­vall­ar er þannig í sveit sett­ur að þar eru all­ar gerðir af nátt­úru­vá í lág­marki, nema hugs­an­lega skógar­eld­ar. Hverf­andi áhætta er af ágangi sjáv­ar og hækkuð sjáv­ar­staða mun seint hafa áhrif þar. Skriður, jarðskjálft­ar, eld­gos, aur- og snjóflóð eru nær óþekkt á svæðinu. Vatns­flóð hafa ekki telj­andi hættu í för með sér, þótt áður fyrr hafi þau haft lít­ils­hátt­ar trufl­andi áhrif á dag­leg störf íbúa svæðis­ins en frá­leitt lífs­hættu í för með sér. Þak­plöt­ur hafa þar ekki fokið síðan rifflaður þaksaum­ur var fund­inn upp. Staður­inn er þar af leiðandi ekki ein­ung­is kjör­inn til að taka víð íbú­um ann­ara svæða þegar fram­an­greind­ar ham­far­ir, ein­ar eða fleiri, hella sér yfir held­ur ætti það að vera mark­mið stjórn­valda að búa svo um hnút­ana að íbú­ar þessa lands ættu sér at­hvarf þar þegar nátt­úru­vá knýr upp á hjá þeim. En merki­legt nokk – þar er ekk­ert sjúkra­hús.

Stefna stjórn­valda, eins og all­ir vita, er að koma allri stjórn­sýsl­unni, mennta­stofn­un­um, menn­ing­ar­stofn­un­um, heil­brigðis­kerf­inu, al­manna­vörn­um o.s.frv. inn á eitt eld­virk­asta landsvæði á Íslandi. Hver er rým­ingaráætl­un Reykja­vík­ur og ná­grenn­is ef til ham­fara kem­ur? Er það um Hval­fjarðargöng­in ein­föld eða tvö­föld? Er það um flug­völl­inn í Hvassa­hrauni? Hvert á fólkið að fara?

Er ekki rétt að staldra ögn við í þeirri vinnu að byggja nán­ast ein­göngu upp í Reykja­vík? Fram að þessu hef­ur excel-sér­trú­ar­söfnuður­inn haft það eina mark­mið að færa allt til Reykja­vík­ur án þess að fram hafi farið áhættumat á því fyr­ir íbúa þess svæðis, fyr­ir­tæki eða stofn­an­ir. Það má varla skipta um þvotta­efni á al­menn­ings­sal­erni án þess að gera um það áhættumat. Hvar er aðgengi­legt áhættumat fyr­ir Reykja­vík og ná­grenni? Hvernig hef­ur það verið kynnt íbú­um?
Hag­kvæmni stærðar­inn­ar er gjarn­an flaggað til að rök­styðja samþjöpp­un valds og stofn­ana, en aldrei er fjallað um neitt í víðara sam­hengi, eins og aðgengi annarra íbúa lands­ins að þjón­ustu á veg­um rík­is­ins. Þar eiga íbú­ar lands­byggðar­inn­ar eng­an „kassa“ í excel-skjöl­um, enda er æv­in­lega lagt upp með fyr­ir­fram­gefn­ar niður­stöður til að fá „heppi­lega“ lausn. Ferðakostnaður eru fjár­mun­ir sem renna beint úr vasa skatt­greiðenda utan höfuðborg­ar­svæðis­ins og ættu, jafn­ræðis­regl­um sam­kvæmt, að vera a.m.k. frá­drátt­ar­bær­ir til skatts, nema all­ar slík­ar ferðir væru greidd­ar af al­manna­fé vegna ferða í stofn­an­ir sem ekki hafa starfs­stöð inn­an eitt hundrað kíló­metra radíuss frá heim­ili íbú­ans.

Aft­ur að upp­hafi þess­ar­ar grein­ar. Bæj­ar­fé­lagið sem hér er um rætt heit­ir Eg­ilsstaðir. Flug­völl­ur­inn er góður og væri enn betri ef hann væri lengd­ur strax, eins og áformað er, í tvö þúsund og sjö hundruð metra, og breikkaður og skráður sem sex­tíu metra breið braut. Leit­un er að betri aðstæðum fyr­ir vara­flug­völl á Íslandi, sem jafn­framt er í full­um rekstri. Með mark­viss­um hætti yrði lággjalda­flugi frá Evr­ópu vísað þangað til að minnka kol­efn­is­spor ferðamanna á Íslandi. Eg­ilsstaðir yrðu auk þess skil­greind­ir sem vara­höfuðborg Íslands og fengju þar af leiðandi sér­staka meðhöndl­un sem slík, t.d. með full­komnu sjúkra­húsi og út­stöðvum fyr­ir helstu stofn­an­ir rík­is­ins.

Smábarnalegur fréttaflutningur eða...

....gróflega einelti og ofstæki.

Þessi fréttaflutningur, sem langt frá því stendur undir nafni, er líkastur því að greiðsla komi gegn greiða að finna einhvern sem getur hnjóðað í Sigmund Davíð og/eða Miðflokkinn.

Er einhverjum hagur í því, að kastljósinu sé beint að Miðflokknum og SDG og frá einhverju öðru, sem réttlætir greiðslu eða annan greiða, gegn því að leiða lesandann frá öðru og verra annarsstaðar?

Er ekki tilefni skoða þann vinkil fyrir ærlegan blaða-/fréttamann, - ef einhver slíkur finnst?

Segir viðbrögð Sigmundar barnaleg

Er ekki marg búið að reyna að tyggja það í stjórn....

..Landspítalans hve vitlaust þetta brambolt er.

Eina vitið er að hætta sem fyrst við þetta kofaklastur og hefja nýtt upphaf, byggja nýjan spítala og finna nýja staðsetningu.

Merkilegt að Skauplið RÚV skyldi ekki finna hve margir fyndnir punktar eru í öllu þessu skítadrullumixi, sem núverandi fáráðshætti fylgir.  Engum dettur í hug að breyta gamla haugryðgaða bensínbílnum sínum í rafmagnsbíl.  Það er keyptur nýr.  Sama á að vera upp á teningnum hér, - byggja nýtt.  

Hægt væri að gera sjálfstæðan framhaldsþátt um bull, ergelsi og pirru, sem kemur frá stjórn Landspítalans og hefur afgerandi áhrif á geðheilsu starfsmanna spítalans, svo ekki sé minnst á hve þetta er ömulegt fyrir sjúklinga, sem eiga það skilið að hvílast í friði og ró, en ekki upplifa sig í miðri loftárás.

Bendi á að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson ( http://sigmundurdavid.is/nyr-landsspitali/ ) hefur farið fremstur í flokki að reyna að koma viti fyrir stórn Landspítalans, borgarstjórn, ríkisstjórn og þingheim, en fram að þessu án árangurs.  Hver sinuþúfan er þar upp af annarri og þvælist fyrir heilbrigðri skynsemi og vel að merkja, - fá greitt fyrir það.

Sveiattan! 

 

Meirihluti lækna vill Landspítalann á nýjan stað

Klukkuþrælar Íslands, stytting vinnutímans, ný hugsun í samningatækni og vextir.

1. Enn á ný er komin á stað umræðan um klukkuna. 
Stóran hluta Íslendinga skiptir klukkan engu máli gagnvart birtustigi og svefni fólks.  Það er einungis um þrír mánuðir á ári sem þetta er vandamáli hjá örfáum Íslendingum og eins og minnihlutahópa er siður, þá vorkenna þeir sjálfum sér gríðarlega og hafa hátt um sína veikleika í stað þess að taka á vandamálinu t.d. með meiri svefni.  Ávallt skal þó meirihlutinn taka tillit til minnihlutans. Það finnst allavega sumum. 

2. Hér er þó tækifæri í launabaráttunni. 
Það er að fækka vinnustundum og leggja áherslu á að þar sé valinn dimmasti tími ársins og sá erfiðasti hjá þessum hópi einstaklingum.  Sama væri uppi á teningnum hvað varðar skólana.

Létt verk ætti að vera að vinnuskyldan væri einungis sex tímar daglega, nóvember, desember og janúar.  Þeir sem eru viðkvæmir á þessu tímabili geta nýtt sér þetta, en aðrir taka að sér meiri vinnu, á þeim stöðum þar sem illa verður komið við að skerða þjónustu.  Þeir sem fórna sér í aukavinnu á dimmasta tímabilinu, fá það bætt með auka fríi eða bætt við sumarfrísdögum.

3. Þriggja Fasa Samningar.
Samningar eru ávallt erfiðir viðfangs.  Með prósentuhækkun, bera þeir sem í hæsta launaflokki eru, ávallt mest úr bítum.  Í samningaferlinu eru samninganefnda-menn (-konur) ævinlega sammála um að hækka lægstu launin mest, en ávallt mislukkast það og þeir lægstlaunuðu dragast jafnt og þétt afturúr, þrátt góðan vilja um annað.

Þriggja Fasa Kerfið byggir að hluta á annarri hugmyndafræði og skiptist í þrjú tímabil á samningstímanum.

- Fasi eitt.  Samið er um lágmarkslaun lægstlaunuðu.  Mismunurinn á gildandi taxta og nýjum verður einhver upphæð, sem notuð er til grundvallar í útreikningi.  Upphæðin rennur upp launastigann þannig, að sá sem er í lægsta flokki fær fulla upphæð en sá í þeim hæsta fær ekkert.  Bilið þar á milli er jafnað línulega frá hámarksupphæðinni að núlli í þeim efsta.  Þannig fá allir einhverja hækkun, þeir í lægstu þrepunum mest og sá sem mestar tekjurnar fórnar sér og fær ekkert.  Þannig er komið á móts við fögur fyrirheit að hífa upp þá lægstlaunuðu.  Þeir sem ávallt hafa fengið hæðstu greiðslur út úr samningum, verða að bíta á jaxlinn og sýna sanngirni gagnvart þeim lægstlaunuðu.

- Fasi tvö.  Annað tímabilið er krónutöluhækkun, sama krónutalan gengur jafnt upp alla töfluna. 

- Fasi þrjú. Prósentutala gengur sinn venjulega veg upp töfluna.

Gangi ykkur vel. 

4. Vísitalaumræðan.
Það er borin von, að tala um niðurfellingu vísitölutengingarinnar, því á henni tapa lífeyrissjóðirnir einna mest. 

Hverjir eru lífeyrissjóðirnir? 

Það erum við, -fólkið í landinu. Við viljum ekki tapa?  

Að tala um niðurfellingu vísitölutengingar er frasi, sem lítil innistæða er fyrir.

Það á hins vegar að tala hátt um aðra vext, sem eru himinháir á Íslandi. 

Lækkum vexti og almenningur tapar minna. 

Vaxtalækkun er kjarabót, - sem bragð er að.

 

Dauðafæri fyrir stjórnvöld

Blaðamaðurinn sem sagði of góðar sögur....

....er fyrirsögn á RÚV. http://www.ruv.is/frett/bladamadurinn-sem-sagdi-of-godar-sogur

"Rúmlega þrítugur blaðamaður á þýska tímaritinu Der Spiegel, Claas Relotius, bætti við efni þegar hann fann ekki það sem hann vonaðist eftir. Ýmsir hafa bent á að viðleitni Relotius sýni alltof mikla viðleitni fjölmiðla að búa til góðar sögur úr öllu efni."

Er ekki þetta alveg rétta starfslýsingin fyrir fréttamann á RÚV. 

Af hverju er maðurinn ekki ráðinn á stundinni til RÚV?

Dómstóll götunnar byggir aftökupall.

Fyrir nokkrum árum varð allt vitlaust vegna þess að hundurinn Lúkas vafraði heiman frá sér.  Samsæriskenningar fóru í loftið og stórir hópar af Net-hýenum skriði úr fylgsnum sínum og fundu blóraböggul og vægt til orða var sá dæmdur út í ystu myrkur, fyrir að hafa fyrirkomið Lúkasi.  Nokkrum vikum kom Lúkas í leitirnar, að vísu hrakinn eftir sjálfskipaða útivist.

Styttra er síðan tveir einstaklingar voru úthrópaðir fyrir alvarlegt og mjög ósæmilegt athæfi gagnvart konum.  Svo rammt kvað að, að hópur fólks sá sig tilneyddan til að safnast saman og standa fyrir háreysti fyrir framan lögreglustöðina í Reykjavík.  Hvað gerðist?  Ekkert kom fram sem studdi þesar dylgjur, sem tröllriðið hafði samfélaginu af Net-hýenum og öðrum fáráðum.

Enn höggva menn í sama knérum.  Þó tilefnið væri ærið, þurfa Net-hýenur samt að róa sig niður.  Margt af því sem í netheimum birtist, er síst betra, en það sem menn hneykslst á. Magnað er að ef einhver er nægjanlega aumur samfélagsþegn, má sá hinn sami fara á skjön við lög þessa lands.  Ekki má heldur upplýsa hvernig allt þetta ferli hófst og hvort rangt hafi verið haft við.

Er það ekki tvískinnungur í sinni dimmustu mynd, að vilja ekki upplýsa um hvort eitthvað verulega ólöglegt hafi átt sér stað á Klausturkaffi?

 

Fylgi Miðflokksins helmingast

Ný hugsun þarf að koma til.

Eins nauðsynleg og verkföll voru í fyrndinni, þegar fólk var að berjast fyrir almennum mannréttindum, eru verkföll úrelt leið til að ná samningum. Allir tapa á verkföllum.

Í nútíma samfélagi verður að vinna þetta meira á kúltiveraðan hátt og þar þurfa allir að bæta sig í samskiptum.  Til dæmis er það ólíðandi að nýr launasamningur sem næst, skuli ekki gilda frá lok þess síðasta.  ennþá er nokkur misbrestur á þessu, þó nokkuð hafi þokast í rétta átt. Með því eru launagreiðendur ekki í neinni pressu að ná fram samningum fyrr en til verkfalls kemur.

Þarna  kemur Alþingi sterkt inn til að nútímavæða samskipti launagreiðanda og launþega.  Vert að hugsa hvort ekki sé hægt að lögleiða að vinnuveitundur þurfi að greiða dagsektir fyrir hvern dag sem líður frá því að síðasti samningur rann út. 

Spurningin er um "Þriggja Fasa Samning" til að leiðrétta hraðar þá lægstlaunuðu,sem ég fjallaði um í fyrri færslu minni hér á bloggi mínu.

Koma þurfi deilunni í annan farveg

Þriggja Fasa Samningur.

Samningar eru ávallt erfiðir viðfangs.  Með prósentuhækkun, bera þeir sem í hæsta launaflokki eru, ávallt mest úr bítum.  Í samningaferlinu eru samninganefnda-menn (-konur) ævinlega sammála um að hækka lægstu launin mest, en ávallt mislukkast það og þeir lægstlaunuðu dragast jafnt og þétt afturúr, þrátt góðan vilja um annað.

Þriggja Fasa Kerfið byggir að hluta á annarri hugmyndafræði og skiptist í þrjú tímabil á samningstímanum.

- Fasi eitt.  Samið er um lágmarkslaun lægstlaunuðu.  Mismunurinn á gildandi taxta og nýjum verður einhver upphæð, sem notuð er til grundvallar í útreikningi.  Upphæðin rennur upp launastigann þannig, að sá sem er í lægsta flokki fær fulla upphæð en sá í þeim hæsta fær ekkert.  Bilið þar á milli er jafnað línulega frá hámarksupphæðinni að núlli í þeim efsta.  Þannig fá allir einhverja hækkun, þeir í lægstu þrepunum mest og sá sem mestar tekjurnar fórnar sér og fær ekkert.  Þannig er komið á móts við fögur fyrirheit að hífa upp þá lægstlaunuðu.

- Fasi tvö.  Annað tímabilið er krónutöluhækkun, sama krónutalan gengur jafnt upp alla töfluna. 

- Fasi þrjú. Prósentutala gengur sinn venjulega veg upp töfluna.

Gangi ykkur vel. 

Það er borin von, að tala um niðurfellingu vísitölutengingarinnar, því á henni tapa lífeyrissjóðirnir einna mest.  Hverjir eru lífeyrissjóðirnir?  Það erum við, -fólkið í landinu. Það á hins vegar að tala um útlánsvext þeir eru himinháir á Íslandi. 

Lækkum vexti og almenningur tapar minna. 

Það er kjarabót sem fólk finnur fyrir.

Of snemmt að tala um verkföll

Misskilningur, mótmæli og fáfræði, - sitt er hvað.

Það eru því miður ekki allir með hlutina á tæru og sjá ekki samhengið í ýmsum málum.  Landbúnaður, kjötframleiðsla og rafmagnsframleiðsla kemur þar nokkuð sterkt inn, sem einn alsherjar misskilningur.  Eða frekar er að nefna það, - fáfræði.

Þegar þéttbýlingar koma á slóð frumframleiðslu er oft á tíðum sérkennileg afstaða sem kemur fram í máli þeirra við frumbyggja Íslands. 

- Hversvegna að drekka þessa ógeðslegu mjólk beint úr beljum, þegar hægt er að fá hana í fernum í Bónus. 

- Til hvers að vera að fokkast með öll þessi dýr og slátra, þegar hægt væri að fá tilbúð kjöt í búðum. 

Svo ekki sé minnst á eggin.

- Tína þetta drullugt hjá hænunum þegar hægt er að fá þau tandurhrein í plastbakka í stórmarkaði.

Á Alþingi fyrir nokkrum árum voru sem oftar, harðvítugar deilur um virkjanir og orkuframleiðslu.  Þá sagðist einn þingmaður sunnanlands:

- Ekkert skil ég í þessari umræðu um að stöðugt þurfi að virkja, heima hjá mér er nægt rafmagn í tenglunum.

Og svo til að botna þennan pistil, þá var Ómar Ragnarsson með frábæra Stiklu-þætti á RÚV, þar sem hann fór um landið og talaði við kynlega kvisti. Þessir þættir slógu í gegn og voru frábærir á sinn hátt.  Það runnu hins vegar á mann tvær grímur, þegar það kom í ljós, að þorri íbúa í landnámi Ingólfs Arnarsonar, héldu í fúlustu alvöru, að þetta væri "eðlilega fólkið" á landsbyggðinni.  Sem leiðir auðvita hugann að því, - er það svo?

„Fólk sem hatar rafmagn“

Breimandi köttur á heitu tinþaki.

Drama í boð Samfylkingarinnar.  Sagan, eins og hjá Tennessee Williams, er fjölskyldudrama innan Samfylkingarfjölskyldunnar, þar sem ýmis óþægileg vandamálin skjóta upp kollinum.  Lengi vel var talið að ekki mundi neitt hvisast út um vandamálin, þar sem önnur fjölskylda var milli tannanna á fólki, vegna óheppilegra atvika á bar niðri í bæ sem vitni lak í fjölmiðla.

Athyglivert hve fjölmiðlar voru lengi að taka við sér, eins drjúgir og þeir eru þegar annar stjórnmálaflokkur á í hlut.  Voru þeir ef til vill hluti af plottinu, að þyrla upp nægjanlegu moldviðri, til þess að upp um hitt málið kæmist ekki???

Eru fleiri slík mál einhversstaðar föst milli þils og veggja, sem fjölmiðlar vita um og hentar að þegja í hel af pólitískum ástæðum. 

Eru fjölmiðlar á réttu róli að gæta jafnréttis og taka jafnt og hlutlaust á málum, hver sem á í hlut?  Einhvern veginn læðist efinn yfir, eins og hrollköld mara.

DÆMI:

a. Nei, nei, nei aldrei ESB.  Steingrímur J Sigfússon

b. Panamaskjölin.  Bjarni Benediktsson

c. IceHot1 á Ashley Madison.  Bjarni Benediktsson

d. Í ESB þótt að flokkurinn væri á móti slíkri aðild.  Katrín Jakobsdóttir

e. Borga, borga, borga ICASAVE.  Steingrímur J, Guðni Th., Jóhanna Sigurðardóttir og fleiri.

f. Selja vistvæna orku og fá í staðinn stimpil að framleiða með kjarnorku, kolum, olíu og gasi.  Þarna þegja allir fjölmiðlar, nema besta blaðið á Íslandi, - Bændablaðið.

Þetta er ekki tæmandi list, en við hæfi að skrifa hann niður, til að sýna misvægið sem er í boði fjölmiðlanna. 

 

Vika er langur tími í pólitík