Sá yðar sem syndlaus er, kastið fyrsta steininum – í Miðflokkinn

Það er athyglivert hvað Miðflokknum og Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni tekst að draga  margar blogg-brækur úr bæli sínu og að tölvunum, bæði vegna þess hvað fram kemur og ekki síður hvað ekki.  Það er umhugsunarvert hvað margir slíkir þursar hafa ekkert fyrir því að kynna sér stefnu og áherslur Miðflokksins áður en þeir skruna stjórnlaust um takkaborðið.

Síst er þó skárri kafbátahernaðurinn gegn Miðflokknum, því erfitt er að verjast slíkum árásum.  Þetta þetta var lýðnum ljóst í sveitastjórnarkosningum á Fljótsdalshéraði 2018 og nú í sameiginlegu sveitarfélagi þann 19.9.2020 s.l. á Austurlandi.

Það er magnað að upplifa þá sérkennilegu stöðu, að vera að vinna af heilindum fyrir sitt sveitarfélag og uppskera hversu í litlu það er metið og að sú vinna falli í skuggann af ástæðum, sem kemur okkar sameiginlega sveitarfélagi ekki nokkurn skapaðan hlut við.

Boltinn var gefinn upp í sveitastjórnarkosningum 2018 þegar kjörnir fulltrúar hinna flokkanna gerðu með sér bandalag um að gera veg Miðflokksins sem minnstan og sammæltust um að gefa flokknum einungis færi á að vera með áheyrnarfulltrúa í nefndum og ráðum, þvert á samþykktir sveitarfélagsins.  Stórmannlegt framlag verður að segjast, a.m.k. virðist kjósendum sveitarfélagsins hafa hugnast það bærilega.

Þrátt fyrir þessi bolabrögð var unnið gott starf á vegum Miðflokksins á Fljótsdalshéraði, sem gaf tilefni til þess að sveitarfélagið allt nyti góðs af nýrri nálgun framboðsins, skýrri framtíðarsýn og auknum tekjum inn í samfélagið.

Ég játa það fúslega að ég var verulega svekktur þegar úrslitin voru gerð kunn.  Þó það hafi verið súrt, verður að halda fram veginn og vinna okkar góð málstað framgang og kynna hann betur.

Það er ekki síður dapurlegt að skynja það, að hin framboðin til sveitastjórnar í sameinuðu sveitarfélagi Borgafjarðar, Djúpavogs, Fljótsdalshéraðs og Seyðisfjarðar, virðast hafa verið með það innistæðulausa og lélega málefnastöðu, að þau hafi þurft að grípa til þeirra örþrifaráða að grafa upp gamlar syndir Miðflokksins í örum sóknum, til að koma sér á framfæri í kosningabaráttunni.  Aumt ef satt reynist.  Neðar verður ekki komist í kosningabaráttu og klárlega höggi undir beltisstað.  

Er það ef til vill ástæðan fyrir því að svo margir sáu þann kost vænstan, að mæta ekki á kjörstað á Fljótsdalshéraði?

„Sjálfstæðisflokkurinn, blessuð sé minning hans“

Með eindæmum dræm kjörsókn á Fljótsdalshéraði.

Hvað er í gangi?

Afhverju nýta menn sér ekki kosningarétt sinn?

Fyrir margt löngu fór fram prestkosning í Kirkjubæ á Héraði og fylkingar um sitthvorn kandidatinn. Einar bóndi Sigfússon á Stórabakka var milli steins og sleggju. Hann vildi ekki ljá frambjóðanda vinar síns, Páls Ólafssonar á Hallfreðastöðum, atkvæði sitt á ákvað því að sitja heima.

Í tilefni þessa kvað Páll Ólafsson:

Einar minn ójá
ekki þorði á fundinn;
heima í rúmi lágt lág
líkt sem væri hann bundinn.
Flösku hefði þurft þá
—því að smeik var lundin—
að hella on-í hundinn! 

https://timarit.is/page/2164043#page/n3/mode/2up

Í tilefni kosningaþáttöku Héraðsbúa (um fimmtíu og níu prósent, sem er fádæma léleg frammistaða) þykir rétt að misnota stöðu sína og lagfæra vísu Páls ögn. Þannig hljómar hún nú lítilsháttar breytt:

Kjósandinn ójá
ekki þorði á fundinn;*
heima í rúmi lágt lág
líkt sem væri hann bundinn.
Flösku hefði þurft þá
—því að smeik var lundin—
að hella on-í hundinn!

*Fundinn = Kjörfundinn 

Pólitíski kosningakækurinn

Það er sérstakur alþjóðlegur pólitískur kækur að fara offari fyrir kosningar og drita loforðum vinstri hægri út á pólitíska kreditkortareikninginn og ætlast svo til að hann verði sendur til innheimtu á annan greiðanda, - að kosningum loknum.

Þegar birtir af degi eftir kosninganóttina, má reikna með að einhverjir skríði undan brekáni sínu og úr rekkju og með þá nöturlegu staðreynd á bakinu, að hafa lofað hressilega upp í ermina, ekki eingöngu á sjálfum sér heldur einnig upp í ermina á sameiginlegu sveitarfélagi.  Sveitarfélagi sem þurfti allt annað en pólitíska skrautsýningu fyrir kosningar, sem eru eingöngu til þess fallnar að rugla kjósendur í ríminu.  Nýtt sveitarfélag þarf að gæta aðhalds og velta hverri krónu, sem fara á í sameiginleg verkefni.

Næstu mánuðir munu verða notaðir í að samþætta fjögur sveitarfélög og vinna og fjármunir fara að mestu í það verkefni, en ekki til að efna óraunhæfa loforðalista.  Að telja fram verulegum framkvæmdum í stefnuskrám sínum er eins og að ætla að kaupa stóran eyðslufrekan bíl út á krít og ætlast jafnframt til að annar sjái um að reka hann.  Það er ekki barnaskapur, það er hrein heimska og ekki bætir úr skák þegar tilgangurinn er að þyrla upp ryki til þess eins að byrgja kjósendum sýn á getuleysi viðkomandi síðustu kjörtímabil.

Næsta brýna verkefni sameinaðs sveitarfélags verður að marka sér sérstöðu til langrar framtíðar og stefnu í þeim málum sem brýnast brenna á íbúum þess.  Samgöngumálin vega þar þungt en síðan þarf að huga að því að atvinnumálin komist í þann farveg að í sveitarfélaginu þrífist gott og heilbrigt mannlíf.  Það gerist ekki með að rjúka stefnulaust í framkvæmdir, bara til að gera eitthvað.

Innviðir samfélagsins verða að þróast áfram.  Barnafólki verður að líða vel í sveitarfélaginu.  Öll skólastig þarf að aðlaga og heilsugæslan verður að standa undir væntingum.  Umgjörðin verður einnig að vera þannig að til verði lóðir og íbúðir við allra hæfi á sanngjörnu verði.  Hvetja þarf með öllum ráðum sveitarfélagið, byggingarfyrirtæki, framkvæmdasjóði og ríkisvaldið til að ganga í takt og vinna saman að því markmiði. 

Framboð atvinnulóða þarf að vera þannig að fyrirtæki hafi áhuga á að setjast að í sveitarfélaginu og hlúa þarf að þeirri starfsemi sem fyrir er og bæta í s.s. matvæla-, framleiðslu- og hátæknigeiranum.  Hvert starf skiptir máli.  Það er best gert með því að telja fram kosti sveitarfélagsins og standa við þá.  Þar er átt við lóðaframboð, trygga raforku, heitt og kalt vatn, nálægð við hafnir, flugvöll og samgöngukerfi þjóðarinnar.  Allt kostar þetta fjármuni en er sá fórnarkostnaður sem leggja þarf í.  Innviðirnir sveitarfélagsins eru til staðar en huga þarf að því að nýta mannauðinn betur og forgangsraða. 

Að lokum skal hafa eitt í huga.  Við öll erum sveitarfélagið og við berum ábyrgð á því að það verði áhugavert og að öllum líði þar vel.  Því á það ekki að vera spurningin; hvað sveitarfélagið gerir fyrir okkur, heldur hvað við gerum fyrir sveitarfélagið.

Benedikt V Warén

Skipar 11. sæti Miðflokksins í Múlaþingi

Egilsstaðaflugvöllur. Hin gáttin í flugi til Íslands

Egilsstaðaflugvöllur hefur verið aðalflugvöllur fyrir Austurland síðan 1952, þegar eldri grasflugbraut vék fyrir malarflugbraut á bökkum Eyvindarár. Stórum áfanga var náð 1993, þegar endurbyggður flugvöllur á Egilsstöðum var tekinn í notkun.  Með þeim endurbótum, urðu til nýir og spennandi möguleikar á  margskonar notkunar flugvallarins fyrir Austurland allt.

Slitlag flugbrautarinnar er hinsvegar komið á það stig, að Öryggisnefnd íslenskra atvinnuflugmanna hefur ályktað um að flugvöllurinn þurfi nýtt malbikslag nú þegar til þess að teljast full öruggur fyrir lendingar stærri flugvélar við krefjandi veðurfarslegar aðstæður.  Hækka þarf þjónustustig við flugfélög sem nýta flugvöllinn  og sjá til þess að eldsneytisgjald sé sama um land allt.  Stærra flughlað er jafnframt aðkallandi þegar millilandaflug kemst í fyrra horf.  Full ástæða er að hafa áhyggjur af stöðugum jarðhræringum á Reykjanesi og þeim vanda, sem landsmenn lenda í þegar fer að gjósa, sé ekki annar valkostur í boði til að sinna millilandaflug. Byggja þarf nýja flugstöð í náinni framtíð og eru til metnaðarfullar hugmyndir hjá Miðflokknum um öflugan þjónustukjarna í þeim áætlunum.

Veðurfarslega og landfræðilega er Egilsstaðaflugvöllur vel staðsettur og aðflug að flugvellinum eitt það besta á landinu og samkvæmt úttekt sérfræðinga er hann ákjósanlegur varaflugvöllur fyrir Keflavíkurflugvöll, þar sem andstæður í veðurfari eru mestar milli flugvalla og áreiðanleiki áætlunarflugs nær 99%. 

• Nokkrir möguleikar eru í ferðaþjónustu með beinu flugi inn á Egilsstaðaflugvöll.
• Ferðamenn inn á Austurland.
• Ferðamenn í hringferð um landið.
• Íslendingar í ferðalög til útlanda.
• Skipta út farþegum á skemmtiferðaskipum.
• Flug og ferja í samvinnu við Smyril-Line.
• Auknir möguleikar eru á flugi með fiskafurðir á markað.
• Egilsstaðaflugvöllur er miðsvæðis útgerða- og fiskiræktarstaða.
• Flutningur verðmætra afurða úr söltu og ósöltu vatni.
• Framleiðslufyrirtækin eru frá Höfn í suðri að Eyjafirði í norðri.
• Markaðssvæðið er beggja megin Atlandsála.
• Einhverjir möguleikar eru á innflutningi til Íslands um Egilsstaðaflugvöll.
• Kveða þarf niður þá mýtu, að megnið af innflutningi þurfi að fara um Reykjavík.

Austurland er hin gáttin
Það er engin tilviljun að Norræna sigli til Austurlands, því þangað er styst.  Önnur stærsta millilandahöfn Íslands er á Austurlandi.  Rétt er að nefna það að fluglínan frá Norður Evrópu er jafnframt styst til Austurlands. 

Kolefnaspor í flutningum.
Með því að nota Austurland meira í millilandaviðskiptum sparast tími og jafnframt verður kolefnisspor landsins minna.

Ríkir hagsmunir
Fljótsdalshérað er einn af þeim stöðum á Íslandi, sem ekki hefur sterkan bakhjarl í atvinnulegu tilliti hvorki öflug útgerðafyrirtæki né orkufrekan iðnað og þarf því að seilast dýpra í vasa íbúanna en eðlilegt getur talist, til að standa undir lögboðnum verkefnum.  Ríkisstjórnin ætti því að sjá um að standa myndarlega að uppbyggingu Egilsstaðaflugvallar og fullnýta kosti hans, ekki síst þegar sterk rök eru með því.  

Sigurður Ingi Jóhannsson lofar endurbótum
Í lok árs 2019 lofaði framsóknarráðherrann endurbótum á Egilsstaðaflugvelli.  Hvar sjást merki þess að hann ætli að standa við það?  Vita frambjóðendur Framsóknarflokksins í Múlaþingi eitthvað um það?

Frekari hugleiðingar um flugvallarmá undirritaðs, er að finna hér í fyrri færslum. 

Benedikt V Warén

11 sæti í framboði fyrir Miðflokkinn í Múlaþingi