Svar við bréfi Pella

Í grein þeirri sem Benedikt V. Warén ritaði í síðasta tölublað Austurgluggans var margt málblómið að finna. Ég ætla ekki að ganga í það verk að tína þau öll upp, þó svo að vöndur sá yrði skrúðmikill, heldur láta nægja að staldra við eina málsgrein sem þar er að finna. Þar segir: „Ekki er ljóst hver var meining þáverandi meirihluta sveitarfélagsins að færa munnann frá Steinholti“, en þar er vitaskuld rætt um gangamunna Fjarðarheiðarganga Héraðsmegin.

Benedikt sat á framboðslista Miðflokksins fyrir síðustu sveitarstjórnarkosningar og hefur raunar verið kallaður til setu í sveitarstjórn Múlaþings á kjörtímabilinu í forföllum oddvita listans. Það var einmitt í umræðu um skipulagsmál tengd Fjarðarheiðargöngum á fundi sveitarstjórnar 14. september. Þetta hefur verið annasamur dagur hjá frambjóðendum Miðflokksins þar sem enginn þeirra níu sem skipuðu annað til tíunda sæti listans gátu mætt til fundarins en gott að Benedikt, sá ellefti, gat svarað kallinu. Hann er því málinu ekki ókunnugur og nógu áhugasamur til þess að skrifa um það greinar í blöð.

En það er verra með minnið. Umgengni fulltrúa Miðflokksins um staðreyndir málsins hefur verið í lakara lagi að undanförnu og margt sem þeir ekki muna eða skilja, þó þeir láti það alls ekki stöðva sig í að nýta málfrelsi sitt um efnið. Þannig háttar til um áður tilvitnaða málsgrein Benedikts um staðsetningu gangamunna Fjarðarheiðarganga við Dalhús.

Til upprifjunar er því rétt að eftirfarandi komi fram, en hér er í öllum tilfellum vitnað beint í fundargerðir bæjarstjórnar Fljótsdalshéraðs:

Þann 1. apríl 2020 er samþykkt samhljóða „…að skipaður verði starfshópur með fulltrúum frá öllum framboðum í bæjarstjórn, sem hafi það hlutverk að móta afstöðu sveitarfélagsins varðandi legu Fjarðarheiðarganga og vegtenginga í tengslum við þau.“ Í starfshópinn voru þá skipaðir Karl Lauritzson frá D-lista, Stefán Bogi Sveinsson frá B-lista, Skúli Björnsson frá L-lista og Hannes Karl Hilmarsson frá M-lista.

Á næsta fundi bæjarstjórnar þann 15. apríl er samþykkt samhljóða „…að skipa Björn Ármann Ólafsson í starfshóp sem móta á afstöðu sveitarfélagsins um legu Fjarðarheiðarganga og vegtenginga í tengslum við þau, í stað Hannesar Karls Hilmarssonar sem hefur óskað eftir að fá að víkja úr hópnum.“

Á bæjarstjórnarfundi 6. maí 2020 skilar framangreindur starfshópur af sér niðurstöðu. Bókun bæjarstjórnar af þeim fundi er hér í heild sinni:

Fyrir liggja fundargerðir starfshóps um legu Fjarðarheiðarganga, sem bæjarstjórn Fljótsdalshérað skipaði á fundi sínum þann 1. apríl.

Til máls tóku undir þessum lið og í þessari röð: Gunnar Jónsson, sem vakti athygli á vanhæfi sínu og úrskurðaði forseti hann vanhæfan. Gunnhildur Ingvarsdóttir, sem bar fram fyrirspurn. Björg Björnsdóttir, Hannes Karl Hilmarsson, Anna Alexandersdóttir, Stefán Bogi Sveinsson, sem m.a. svaraði fyrirspurn, Berglind Harpa Svavarsdóttir, Björn Ingimarsson, Hannes Karl Hilmarsson, Gunnhildur Ingvarsdótir, Stefán Bogi Sveinsson, Björg Björnsdóttir og Björn Ingimarsson.

Eftirfarandi tillaga lögð fram:

Að tillögu starfshópsins samþykkir bæjarstjórn að unnið verði áfram að undirbúningi ganganna miðað við að munni þeirra verði við Dalhús. Jafnframt felur bæjarstjórn umhverfis- og framkvæmdanefnd, í samstarfi við Vegagerðina, að hefja þegar nauðsynlegan undirbúning að breytingu á aðalskipulagi sveitarfélagsins í þessa veru. Bæjarstjórn telur rétt að stefna að því að umhverfismat fyrir nauðsynlegar vegaframkvæmdir verði unnið samhliða gerð aðalskipulags og að í því ferli verði bornir saman þrír kostir í vegalagningu, sem í vinnu starfshópsins hafa verið nefndir Fagradalsbrautarleið, suðurleið og norðurleið. Gögn úr umhverfismatinu, sem og umferðarmati sem Vegagerðin mun einnig láta fara fram, verði nýtt til að taka endanlega afstöðu til legu vegarins í aðalskipulagsferlinu.

Samþykkt samhljóða án atkvæðagreiðslu, en einn var fjarverandi (GJ)

Þannig er nú það. Hér var enginn meirihluti að verki. Starfshópurinn sem skipaður var fulltrúum allra framboða var einróma í því að leggja til gangamunna við Dalhús. Sveitarstjórn samþykkti samhljóða að gangamunninn yrði við Dalhús. Fulltrúar Miðflokksins tóku virkan þátt í þessari vinnu og samþykktu málið líkt og allir bæjarfulltrúar, utan raunar einn sem sjálfur vakti athygli á vanhæfi sínu og vék af fundi. O tempora o mores!

Stefán Bogi Sveinsson

Höfundur er fyrrverandi sveitarstjórnarmaður

 

 

Göng og skipulag

Það er mikil skammsýni ef menn telja að skipulag í og við Egilsstaðabæ sé smá innanbæjarverkefni, sem menn geti leyft sér að fjalla um í hálfkæringi, eins og hvort eigi að leyfa lausagöngu katta eða ekki.  Málið er heldur betur stærra en það, framtíðarhagsmunir sveitarfélagsins eru í húfi.  Skipulag er langtímamarkmið. 

Greiðar samgöngur og tengingar milli samgöngumannvirkja og þjónustukjarna er lykillinn að uppbyggingu og farsæld íbúanna.  Því ber öllum kjörnum fulltrúum að sjá til þess að þetta fari saman og stilla málum þannig upp að sem mestur heildarávinningur náist.  Pólitísk fantabrögð verða að víkja fyrir hagsmunum íbúanna og málefnalegri umræðu.

Þegar til uppbyggingar hafnarmannvirkja í Finnafirði kemur, gæti Egilsstaðaflugvöllur gegnt miklu hlutverki í því verkefni.  Þá er mikilvægt að tenging flugvallarins við önnur samgöngumannvirki séu hnökralaus og að önnur mannvirki við flugvöllinn hamli ekki stækkun hans né þrengi svo að honum að það spilli getu hans til stórra verkefna.  Kjörnir fulltrúar verða að átta sig á því, að í mannfagnaði vega skálaræður ansi létt og loforð sem þar eru gefin eru marklítil.  Ítrekað hafa komið svardagar og vilyrði fyrir uppbyggingu Egilsstaðaflugvallar og að lenging hans sé forgangsmál.  Loforð hafa enga merkingu fyrr en þau eru efnd.

Fyrir stuttu var í Austurfrétt athygliverð grein eftir Agnar Sverrisson þar sem hann bendir á það augljósa að ekki þurfi strax að fara í veigamikla vegagerð í tengslum við væntanleg Seyðisfjarðargöng, hvorki á Seyðisfirði né Héraði.  Með því að færa gangamunnann til upphafslegs skipulags má spara umtalsvert fé.  Síðar er hægt að fara í vegatengingar þegar aukin umferð kallar á slíkt.

Oddviti Framsóknarflokksins bergmálaði alla kosningabaráttuna, að ef valin yrði dýrari leið að mati Vegagerðarinnar, gæti sveitarfélagið setið uppi með reikning að upphæð allt að einum og hálfum milljarði.  Þessu ákvæði hefur aldrei verið beitt en það skipti oddvitann auðvitað engu máli; ítrekað endurkast helgar meðalið.  Með færslu gangamunnans til upphafsins mundi sparast umtalsvert fjármagn.  Mun Vegagerðin greiða Múlaþingi einn og hálfan milljarð ef það kæmi í ljós að færsla gangamunnans og ný nálgun hefði í för með sér umtalsverðan sparnað?  Umrætt ákvæði hlýtur að virka í báðar áttir.

Ekki er ljóst hver var meining þáverandi meirihluta sveitarfélagsins að færa munnann frá Steinholti. Enn hefur því ekki verið svarað.  Hver var ávinningurinn við færsluna inn í Dalhús?  Var fyrri sveitarstjórn beitt þrýstingi?  Hverra hagsmuna var verið að gæta?  Var einhver vanhæfur í þeirri afgreiðslu?  Er ekki rétt að þeir, sem stjórna á bak við tjöldin, geri hreint fyrir sínum dyrum?

Það vakti athygli á 27. fundi sveitarstjórnar Múlaþings, þegar fyrrnefndur oddviti upplýsti að hann væri síður en svo á móti norðurleiðinni að því gefnu að  gangamunninn væri við Steinholt.  Hvað hefur hindrað meirihlutann í Múlaþingi að breyta fyrri samþykktum? Það ætti að vera auðvelt að fenginni vitneskju frá Vegagerðinni um að það sé á forræði meirihlutans í Múlaþingi að taka ákvörðun um staðsetningu gangamunnans.  Flest rök hníga í þá átt en oddvitastoltið getur auðvitað ekki kyngt því.  Undrun vekur hve lágt risið er á þorra kjörinna sveitarstjórnarmanna, að þeir hafi valið oddvita Framsóknarflokksins, sem talsmann samvisku sinnar. 

Meirihlutinn í Múlaþingi virðist ekki ætla að ganga í takt við vilja íbúanna um staðarval leiðar frá Seyðisfjarðargöngum Héraðsmegin né hefur meirihlutinn heildarsýn um gagnkvæmar tengingar umferðar- og samgöngumannvirkja.  Því er lagt til að frekari vinnu við skipulag verði frestað þar til greiningarvinna hefur átt sér stað um samspil umferðar- og samgöngumannvirkja á mikilvægustu gatnamótum Austurlands.

Fyrir því eru þau mikilvægu rök: 

1. Ekki er hægt að fara í svo umfangsmiklar breytingar á skipulagi án þess að taka inn í heildarmyndina hvar ný Lagarfljótsbrú á að vera.
2. Skipuleggja þarf hvar þjóðvegur eitt á að vera til að lengja megi Egilsstaðaflugvöll í allt að 2700 metra, eins og upphafleg áform gerðu ráð fyrir.
3. Markmið skipulagsins verður jafnframt að taka tillit til þess að minnka þungaumferð um miðbæ Egilsstaða.

Skeljungur með okurverð á Egilsstaðaflugvelli

Mikill munur er á þotueldsneyti á millilandaflugvöllum Íslands og kemur ekki á óvart að það sé ódýrast í Keflavíkurflugvelli þar sem eldsneytinu er skipað á land í Helguvík, kippkorn frá vellinum.

Lítraverð í Keflavík er ....... 254,45 IKR
Lítraverð í Reykjavík er ...... 254,45 IKR
Lítraverð á Akureyri er ....... 268,35 IKR
Lítraverð Egilsstöðum er ...... 291,15 IKR

Tvennt vekur strax athygli.  Það er sama verð í Keflavík og Reykjavík, þó það þurfi að aka með farminn frá Helguvík.  Þá virðist jöfnunarverð vera í gildi. 

Hitt sem stingur í augun er sá munur á lítraverð á eldsneytinu, sem er á milli Akureyrar og Egilsstaða, munurinn er 28,80 IKR. 

Eldsneytið er flutt í tanki, sem tekur 38.000 lítra í ferð.  Flutningurinn á farminum til Akureyrar miðað við uppgefið lítraverð er 529.200 IKR en til Egilsstaða 1.394.600 IKR.

Að aka hvern km með farminn til Akureyrar er 607,13 IKR
Að aka hvern km með farminn til Egilsstaða er 934,72 IKR

Hvað skýrir þennan mun, það er malbikað alla leið, ef farin er norðurleiðin.  Jafnvel þó farið sé um rándýr Vaðlaheiðagöngin, nægir það ekki til að skýra þennan mun.

Allir sitja sama borð við að borga skattana.

En þegar þarf að fá þjónustu úr sameiginlegum sjóðum er annað upp á teningnum. Þá verður allt í einu til annar og þriðji flokkur.

Öll helstu sjúkrahús landsins eru á suðvestur horninu og sérfræðingar.  Til að sækja þessa þjónustu þurfa margir landsmenn að leggja land undir fót til að sækja sérfræðiþjónustu, sem er af skornum skammti í nærumhverfi margra ef þá nokkur er til staðar.  Oft þarf að fórna vinnudegi/dögum til að nálgast sérfræðinga samfélagsins, sem allir landsmenn hafa sameinast í hjálpa til mennta.

Núverandi kerfi lækninga er í nafni hagkvæmni stærðarinnar, sérstaklega með sparnað í huga fyrir okkar sameiginlegu sjóði.  Það hefur sýnt sig að kerfið leggur auknar byrgðar á þá sem lengra þurfa að sækja þjónustuna, svo segja má að sparnaður hefur náðst með því að færa kostnaðinn af sameiginlegum sjóðum á herðar þeirra sem síst skyldi.  Sjúkratryggingar Íslands greiða einungis fyrir tvær ferðir til sérfræðinga utan heimahaganna. 

Þetta nær náttúrlega engri átt. 

Þegar maður er kominn á þann stað í lífinu, vera fæddur um miðja síðustu öld, hefur alla sína ævi borgað skatta og skyldur til jafns við aðra landsmenn. Auk heldur að hafa aldrei verið veikur, sem neinu nemur og sinnt sínu alla tíð, þá þykja það heldur kaldar kveðjur að sitja ekki við sama borð og þorri þjóðarinnar, þegar kemur að því að sækja til sérfræðinga. 

Það eru því sjálfsögð mannréttindi að fá þá þjónustu sem manni ber og þar eiga allir Íslendingar að vera jafnir fyrir Guði og mönnum,  Mannanna verk eiga að vera þannig upp sett að mismunun eigi sér varla stað.

Hægt er slíta út með töngum, greiðslu fyrir fleiri ferðum með að kæra til Úrskurðarnefndar velferðamála.  Eitthvað kostar að gera út slíkt apparat og eldra fólk veigrar sér að leggja út í það fen.  

Það er niðurlægjandi að þurfa að sækja um það sérstaklega, sem á að vera sjálfsagður hlutur og að það skuli ekki nægja skrifleg gögn frá lækni.

Þetta nær náttúrlega engri átt.

Norðurleiðin hugnast 63% aðspurðra íbúa Múlaþings

Enhver þarf að fara að hugsa sinn gang í pólitíkinni.  Miðflokksmenn hafa talað skýrt allan tímann.   Meirihlutinn í Múlaþingi lagðist svo lágt að reyna að þagga niður í fulltrúa Miðflokksins með því að kjósa hann vanhæfan.

Mörg bæjar- og sveitarfélög er að færa þjóðbrautir í jaðar byggða sinna til að minnka núning milli þungaumferðar og innanbæjaraksturs og gangandi.  Það er gert til að fá meiri samfellu í byggðina.  Dæmi um slíka hugsun er á Reyðarfirði.  Nýr vegur, Ægisgata tók þungann af Búðareyri.  Sama hugsun er á Borgarnesi þar sem uppi eru áform um færslu þjóðvegar 1, svo hann skeri ekki bæinn að endilöngu.  Hrafnagil er á sömu blaðsíðunni og Borgarnes.  Múlaþing stefnir hins vegar að bæjarfélagið verði þrískorið, þ.e. með Eyvindará, Fagradalsbraut og Suðurleið. 

Hér kemur tillaga sem er í anda Miðflokksdeildarinnar í Múlaþingi.

 

 

Sérgáfa stjórnenda í Múlaþingi, - er að hrapa að ályktunum!

Það er mikil skammsýni ef menn telja að skipulag í Egilsstaðabæ sé smá innanbæjarverkefni, sem menn geti leyft sér að þrasa um, eins og hvort eigi að leyfa lausagöngu katta eða ekki.  Málið er heldur betur stærra en það.

Greiðar samgöngur og tengingar milli samgöngumannvirkja og þjónustukjarna og er lykillinn að uppbyggingu og farsæld íbúanna.  Því ber öllum kjörnum fulltrúum að sjá til þess að þetta fari saman og stilla málum þannig upp að sem mestur heildarávinningur náist.  Pólitískur smáborgaraháttur verður að víkja fyrir hagsmunum heildarinnar.

Það er beinlínis í lögum að tenginga milli samgöngumannvirkja skuli vera greið.  Þegar til uppbyggingar hafna í Finnafirði kemur, gæti Egilsstaðaflugvöllur gegnt þar lykilhlutverki í þeirri uppbyggingu.  Þá er mikilvæg tenging flugvallarins við önnur samgöngumannvirki séu hnökralaus og að önnur mannvirki við flugvöllinn hamla ekki stækkun hans né þrengi svo að honum að það spilli getu hans til stórra verkefna.  Kjörnir fulltrúar verða að átta sig á því, að í mannfagnaði vega skálræður ansi létt og loforð sem þá eru gefin.  Ítrekað hafa komið loforð og vilyrði fyrir uppbyggingu Egilsstaðaflugvallar og um að lenging hans sé forgangsmál.  Sögð orð sem hafa enga merkingu, eins og dæmin sanna.

Lagarfljótsbrúin er í grunnin frá 1905, endurbyggð 1906 og gerð tvíbreið 1958.  Brúin er háð þungatakmörkunum og er til ama fyrir þungavinnuvélar, sem flytja þarf á milli staða og þarf í nokkrum tilfellum að fara um Lagafossvirkjun til að koma þungu tæki milli Fellabæjar og Egilsstaða.

Aðal vandamál brúarframkvæmda eru undanfarnar bæjarstjórnir á Mið-Héraði, sem ekki geta höggvið á þann Gordíonshnút, sem búið er að hnýta svo hressilega um hvar ný brú yfir Lagarfljótið á að vera.  Ástæðan er götótt framtíðasýn bæjarfulltrúa í Múlaþingi þegar kemur að samgöngumálum.  Þessi staða setur jafnframt lengingu Egilsstaðaflugvallar í uppnám, vegna þess að ekki er hægt að lengja flugvöllinn, nema færa Þjóðveg eitt um tæpan kílómeter til suðurs.

Jarðgöng
Jarðgangagerð hefur lengi verið í skoðun til Vopnafjarðar, en lítt miðað.  Hér er lögð til leið um út-Héraðið og að landsamgöngur norður fyrir Smjörfjöllin fari þar um.  Með vegi og varanlegu slitlagi út Fljótsdalshérað til Bakkagerðis er komin hvati til frekari nýtingu á þeim samgöngubótum með tenging norður fyrir Smjörfjöllin. Aðal vegtengingin til Vopnafjarðar væri þá ekki fyeie Heiðarendann, heldur um þjóðveg 94 að Móbergi.  Þaðan yrði lagður vegur þvert yfir sléttlendið un Hróarstungu og Jökulsárhlíð(sjá kort).  Brýr þarf að byggja á Lagarfljótið og Jökulsá á Brú/Dal og vegur að göngum (A) hjá Hlíðarhúsum/Torfastöðum í gegnum Hlíðarfjöllin og yfir í Böðvarsdal.   Vegur þaðan yrði lagður út dalinn og tengdur við veginn hjá Eyvindarstöðum.  Efnið úr göngunum nýttist í vegalagningu.  Þar með yrði rofin vetrareinangrun íbúa beggja vegna Smjörfjalla.  Seinna væri haldið áfram með önnur jarðgöng (B) gengt þeim fyrri, sem myndu opnast í hinn endann á svæðinu Skjaldþingsstaðir/Syðri-Vík.  Hæglega má skipta þessu verkefni í þrjá sjálfstæða áfanga.  

Tenging við Vopnafjörð er mikilvægt fyrir Austurland allt.  Tenging norður skýtur stoðum undir svæðið allt og er styrking að bættum lífskjörum.  Það gerir ekki síst Vopnafjörð áhugaverðara svæði til búsetu.  Vegstytting milli Vopnafjarðar og Egilsstaða verður umtalsverð, sem styttir tímann að komast í verslun, þjónustu, skóla og flug, allt innan klukkustundar aksturs.  Samlegðaráhrif við Bakkagerði mundu vega þungt er varðar aukna ferðaþjónustu, með bættum samgöngum. 

Allar þessar tengingar, búsetuúrræði og atvinnutækifæri eiga eitt sameiginlegt!
Að Norðurleiðin verði að veruleika við Egilsstaði. 

Gular viðvaranir fyrir Egilsstað þýðir bara eitt

Hvað þarftu öfluga sólarvörn?

Eins og karlinn sagði: "Þessar spár eru orðnar svo vitlausar að það er ekki einu sinni hægt að treysta því að þær séu vitlausar."

Að því sögðu legg ég til að Veðurstofan sé með veðurfræðinga á 24/7 vöktum á Egilsstöðum til að koma skikki á spárnar fyrir Mið-Austurland.

Almannavarnir lýsa yfir óvissustigi

Er þá ekki bara best að breyta N4 í ohf?

Vandamál landsbyggðarmiðilsins N4 var í fréttum nýliðin mánaðarmót vegna gjaldþrots. Það var dapurlegt að verða vitni að óvæginni umræðu í kjölfarið.

Í Reykjavík eru nægir fjármunir til að reka í félög í vanda, oft koma þeir úr sameiginlegum sjóðum landsmanna. Af hverju er er þá bara ekki gengið alla leið og breyti skammstöfuninni í ohf/rkv, t.d.:

• Sinfó ohf/rkv
• Harpan ohf/rkv
• Þjóðleikhúsið ohf/rkv
• Landhelgisgæslan ohf/rkv
• Háskóli Íslands ohf/rkv
• Borgarlínan ohf/rkv
• Og svo framvegis ohf/rkv

Það kom lítið á óvart framganga nokkurra þingmanna á hinu ríkisrekna Alþingi gegn landsbyggðafjölmiðli.  Þar hjó sá er hlífa skildi.

Hins vegar var óvænt að upplifa það þegar RÚV gekk berserksgang gegn aukafjárveitingu til landsbyggðarfréttamiðilsins N4.  RÚV fór af landsbyggðinni með skottið milli fótanna eftir skammvinnt tímabil og hefðu átt að hafa skilning á vandamálum minni fjölmiðlanna.  Maður vænti meiri háttvísi frá RÚV, sem er sá  miðill sem hefur aldeilis fengið fóðrið úr ríkisjötunnar og með stuðningi almennings á Ísland samkvæmt lögum. 

Við uppbyggingu svæðisstöðva RÚV gafst tækifæri að nálgast viðfangsefnin á landsbyggðinni á heimavelli og svo í fyllingu tímans átti að að færa heimilisfestu Rásar tvö til Akureyrar.  Í tilefni þessa áfanga var tekið viðtal við Markús Örn Antonsson, útvarpsstjóra.

Þar fann útvarpsstjóri þessum flutningi allt til foráttu.  Húsnæði var ekki fullnægjandi, skortur á tæknimönnum og kornið sem fyllti mælinn voru, takmörkuð tæknileg  geta við að framkvæma verkið.  Svo klikkti hann út með þessari gullvægu setningu:

Og svo er tæknin orðin svo fullkomin, að við getum tekið viðtal í síma við mann á Raufarhöfn í slíkum gæðum að það er eins og hann sitji í stúdíóinu hjá okkur í Reykjavík.

Ættbogi Ragnars Reykáss rekur sig víða.   

Ný brú á Lagarfljót er nauðsynjamál

Þessi fyrirsögn og frétt var í Morgunblaðinu 8. nóvember 1953 og síðan eru liðin tæp 70 ár.

Lagarfljótsbrúin er í grunnin frá 1905, endurbyggð 1906 og gerð tvíbreið 1958.  Brúin er háð þungatakmörkunum og er til ama fyrir þungavinnuvélar, sem flytja þarf á milli staða og þarf í nokkrum tilfellum að fara um Lagafossvirkjun til að koma þungu tæki milli Fellabæjar og Egilsstaða. 

Aðal vandamál brúarframkvæmda eru undanfarnar bæjarstjórnir á Mið-Héraði, sem ekki geta höggvið á þann Gordíonshnút sem búið er að hnýta svo hressilega, um hvar brú yfir Lagarfljótið á að vera í framtíðinni.  Ástæðan er, að engin framtíðasýn er til í fórum bæjarfulltrúa í Múlaþingi, er varðar samgöngumál.  Þessi staða setur jafnframt lengingu Egilsstaðaflugvallar í uppnám, vegna þess að ekki er hægt að lengja flugvöllinn, nema færa Þjóðveg eitt um tæpan kílómeter til suðurs. 

Það rímar síðan engan vegin við háleita hugmyndir sömu fulltrúa um aukna umferð um flugvöllinn.

Flótti Guðmundar Inga

Guðmundur Ingi er heppinn tappi. Nú þarf hann ekki að láta Sólveigu Önnu hrauna yfir sig augliti til auglitis.

En það er til lausn.

Sennilega hefur engum dottið í huga að vera með fjarfund, því varla er ráðherrann upptekinn allan mánudaginn. Skype er er lausnin ef vilji er fyrir hendi, þar eð fundurinn sem Guðmundur Ingi á að stjórna er á þriðjudagsmorgunn.

 

Ekkert verður af fundi Eflingar og Guðmundar