Hákon heitinn Aðalsteinsson kvað eitt sinn....

....Meiddir og slasaðir bíða menn bana
sem brölta á truntum um grundir og hlíð
Ég hef alltaf haft fyirr vana
að horfa framan í það sem ég ríð.

Eftir athugasemd frá Jóni Val, leitaði ég betur og fann tvær útgáfur til viðbótar. Önnur er svohljóðandi:

Týndir og slasaðir bíða menn bana
sem bægslast á hestum um grundir og hlíð
Hingað til hef ég haft fyrir vana
að horfast í augu við það sem ég ríð

Og einnig þessa, sem er ef til vill sú upphaflega:

Týndir og slasaðir bíða menn bana
sem bægslast á hestum um grundir og hlíð.
Ég hef fram að þessu haft fyrir vana
að horfast í augu við það sem ég ríð.

Mun ganga til sinna starfa

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 23.8.2009 kl. 00:57]

Snillingurinn Hákon hlýtur að hafa haft þessa vísu eitthvað öðruvísi í þriðju línunni; sennilega vantar þar 2–3 atkvæði. Bráðfyndin er vísan, en það hefði ekki verið hans lag að spilla henni með galla á ryþmanum. Þú finnur kannski fullkomnu útgáfuna og lagar þetta, takk fyrir.

PS. Svo á ekki að vera punktur á eftir 1. línu, heldur annarri.