Örvæntingin í Samfylkingunni.

Guðmundur Steingrímsson hefur sagt skilið við Samfylkinguna.  Máltækið segir: ”Bragð er að þá barnið finnur”.  Mér hefur oft þótt umræddur Guðmundur vera barnalegur í framkomu, eða kanski væri nær að segja barnslega einlægur. 

Athygliverður er sá kliður sem fer um bloggheiminn, sérstaklega er gaman að sjá hve pirraðir Samfylkingarmenn eru á þessu.  Framsóknarflokkurinn fær sinn skerf á pirringnum frá fyrrverandi samflokksmönnum Guðmundar.  Framsóknarflokkurinn hefur sína fortíð og hefur staðið og fallið með henni. 

Það hefur hins vegar þótt henti í Íslensku fyrirtækjabrölti að skipta um kennitölu til að fela skítinn í slóðinni sinn.  Það þótti einnig henta hjá Krötum þegar þeir gengu til verka og tóku þátt í að koma Samfylkingunni á koppinn, eða ef til vill betra að segja á kamarinn.  Núna er farið að vella undan þröskuldinum á Samfylkingarheimilinu, ýmislegt sem betur væri hulið, - kamarinn er sem sagt orðinn fullur.

Ef sannir Samfylkingarmenn væri sjálfur sér samkvæmur, mundi þeir fylgja Guðmundi út úr sukkinu og helga krafta sína öðrum og heiðlarlegum stjórnmálaöflum, - ef þau eru þá á annað borð til.  

Man einhver hvaða stjórnmálaafl bauð fram undir slagorðinu "Fagra Ísland" og hverjar urðu efndirnar?

Athugasemdir

[Haraldur Bjarnason, 7.1.2009 kl. 18:06]

Guðmundur er passlega barnslegur eins og pabbinn. Hann hentar því vel í Framsóknarflokkinn.

[Benedikt V. Warén, 7.1.2009 kl. 20:42]

Halli.  Ég held að Framsóknarflokkurinn hefði alveg þolað nokkrum "caliberum" stærri kanónu.