Kominn úr sumarfríi frá Finnlandi.

Heitir og bjartir dagar eru að baki í Finnlandi.  Þar var hitinn +24 til 32°C var það kærkomin uppbót eftir +0 til 8°C á Egilsstöðum undanfarnar vikur fyrir ferðalagið.  Í Finnlandi áttum við hjónin ánægjulegar stundir í húsbílnum okkar, IngMar, bæði á landareign Völlu systur og mannsins  hennar Mårten jafnt og á tjaldstæðinu í Helsingfors. 

Undanfarin ár hafa farið í að kanna ókunnar lendur í austur, mið og vestur Finnlandi á húsbílnum og margar borgir kannaðar og margir vegir eknir.  Núna var ákveðið að vera ferðamaður í Helsingfors. 

Tjaldstæðið er vel staðsett í austurhluta borgarinnar rétt hjá neðanjarðarstöð þar sem lestar báru mann á örskotsstundu niður í miðborgina.  Húsbíllinn stóð og vaktaði svæðið á meðan við hjónin skoðuðum merka staði s.s. Dómkirkjuna, torgið, miðbæinn og aðra ferðamannastaði.

Þegar heim var komið, flýttum við óvænt för og í stað þess að leggja í hann suðurum á laugardegi, var ákveðið að slá í klárinn rétt eftir hádegi á föstudag.  Ekið var sem leið lá út úr bænum og eftir smá töf á suðurlandsvegi, vegna umferðaróhapps, var vistöðulítið ekið heim á leið. 

Merkilega nokk, þá benti ég frúnni á hve dökk Múlakvísl væri en sakleysisleg og frekar vatnslítil.  Þetta var um 17:00 á föstudaginn 8. júl sl.  Nokkur brennisteinsfnykur barst inn í bílinn á þessu svæði.

Það voru samt nokkuð óvæntar fréttirnar að mogni þess níunda þegar svefndrukknir ferðalangar drögnuðust á fætur og á öldum ljósvakans bárust þau tíðindi að brúin á Múlakvísl væri brottnumin og þjóðvegur 1 suður, ófær. 

Svona er Íslandi í dag, óvæntar uppákomur daglegt brauð.