Benedikt V. Warén

Mjög sterk málefnastaða Miðflokksins er að skila sér kröftuglega til flokksins.  Varast ber þó að ganga að því sem vísu, þar sem það eru kosningarnar sem telja þegar upp er staðið.  Við Miðflokksmenn hér í Norðausturkjördæmi getum horft glaðir yfir sviðið og glaðst yfir því mikla mannval sem er í flokknum og þann áhuga, sem kristallast í því hvað margir vildu sitja á lista Miðflokksins til Alþingis. 

Í Múlaþingi eigum við einn öflugan sveitastjórnarfulltrúa og tvo áheyrnarfulltrúa.  Verk þeirra hafa vakið verðskuldaða athygli fyrir rökfasta og málefnalega afstöðu til verkefna sveitarfélagsins. Sumir flokkar þurfa hins vega að „gjörnýta“ bæjarfulltrúa sína, þar sem t.d. þriðja sætið á D- og B-listi til Alþingis eru á hvorum lista fyrir sig skipuðu oddvitum flokkanna í Múlaþingi.  

Rétt er að rifja það upp í þessu samhengi, að umræddir oddvitar mynda meirihlutann í Múlaþingi.  Í ljósi þess að eftirlitsnefnd með fjármálum sveitarfélaga (EFS) gerir athugasemdir við ársreikning sveitarfélagsins, má spyrja hvort ekki er offramboð á Alþingi af fólki, sem skortir fjármálalæsi? 

Miklar skuldir hvíla á Múlaþingi og samt virðist nægir fjármunir á lausu þegar einhver gæluverkefni reka fjörur meirihlutans, sem skila litlu til samfélagsins.  Ekki bætir úr skák þegar stofnanir ríkisins þurfa að leysa fjárhagsvandamál sín og sækja í vasa almennings á landsbyggðinni, eins og ISAVIA þarf til að leysa bílastæðisvanda við Egilsstaðflugvöll og með rándýru myndavélakerfi til verkefnisins.   Nú er lögreglan á Austurlandi í sömu vegferðinni.  Nú þarf hún að seilast í vasa skattborganna til að koma upp svipuðu kerfi og ISAVIA.  Það er gert til að auðvelda glæparannsóknir í fjórðungnum. 

Ekki verður langt að bíða að aðrar opinberar stofnanir nýti sömu leið.  Má reikna með að forstjóri HSA og læknar sendi inn erindi til Múlaþings og kallar á styrk til að geta rekið stofnunina, svo aðalsjúkrahús Austurlands sé á pari við slíkar stofnanir á landinu?  Hvað með jarðgöng, vegi og brýr?  Verður stutt í að Vegagerðin banki uppá?

En aftur að upphafi greinarinnar. 

Er mannauðurinn takmarkaður hjá B- og D-lista í Múlaþingi eða er verið að flýja skip, sem oddvitarnir sigldu í strand?

....þetta er eins og gangandi auglýsing fyrir Miðflokkinn.

Takk Bjarni!

	Ný lopapeysa Bjarna smellpassar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hvað má ruglið í Vinstri Grænum kosta þjóðarbúið?

Vindrelluæfingarnar, sem er tómt rugl á Íslandi.

Hvalveiðibann, sem skerðir atvinnumöguleika á landsbyggðinni.

Kvótaretning á grásleppu og útfærslu sem ekki hugnast öllum grásleppisjómönnum á landsbyggðinni.

Landsbyggðaskattur vegna bílastæða á tveimur flugvöllum á landsbyggðinni.

Þarf að telja fram fleira?

Ekki furða þó allt stefni í óefni hjá VG.

Vaxandi meirihluti þjóðarinnar er greinilega hættur trúa á flokkinn.

	Blöðin teygja sig 200 metra upp í loft
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Egilsstaðaflugvöllur hefur verið aðalflugvöllur fyrir Austurland síðan 1952, en þá vék eldri grasflugbraut fyrir malarflugbraut á bökkum Eyvindarár. Stórum áfanga var náð 1993, þegar nýr malbikaður flugvöllur á Egilsstöðum var tekinn í notkun. Með þeim endurbótum, urðu til nýir og spennandi möguleikar á margskonar notkun flugvallarins fyrir Austurland allt. Öll loforð um akbrautir og stæði hafa verið vanefnd í áraraðir.

Hins vegar er hægt að fara snöggt í skattheimtu vegna bílastæða. Það gerist eins og hendi sé veifað þó stór hluti bílastæðisins, við Alþjóðaflugvöllinn á Egilsstöðum, sé möl og undir vatni í bleytutíð. Vanalega eru framkvæmdir við flugvelli á fjárhagsáætlun Alþingis. En, - öfugt við hina tvo alþjóðaflugvelli Íslands, er allt í einu þörf á að fjármagna framkvæmdir við Alþjóðaflugvöllinn á Egilsstöðum, - með betli. Þeir sem hafa einhverja glóru um skiptingu þess fjármagns, sem verður til á Íslandi, vita að Austfirðingafjórðungur leggur til mun meira fjármagn til ríkisreksturs en kemur til baka til Austurlands í verklegar framkvæmdir.

Áætlanir ráðamanna Isavia voru að hefja skattlagningu, eingöngu vegna bílastæða á Alþjóðaflugvellinum á Egilsstöðum. Það hefur væntanlega verið gert til að Austfirðingar hefðu forgang á þá sérstöku upplifun að greiða skemmtanaskatt. Rúsínan í pylsuendanum var að upplifa skattinn við það eitt að skjótast út á flugvöll að ná í frakt. Það er ekki séns að Austfirðingar átti sig á því í hverju sú jákvæða upplifun á að vera fólgin, að láta féfletta sig.

Eftir kröftug mótmæli heimafyrir, var dregið úr ýtrustu skattheimtu Isavia. Fallið var frá því að innheimta skattinn við að skjótast á flugvöllinn, vegna flutningsþjónustu Flugleiða og voru frímörk skattleysisins rýmkuð í fimm klukkustundir. Jafnframt var samþykkt að hefja ekki innheimtu skattsins fyrr en að hægt væri gera slíkt hið sama á Reykjavíkurflugvelli og Alþjóðaflugvellinum á Akureyri.

Auk þess að Austfirðingar búi við skerta heilbrigðisþjónustu, þurfa þeir að taka á sig hagræðinguna, sem búið er að koma á í nafni hagkvæmni stærðarinnar og býr umdæmissjúkrahúsið í Neskaupstað við alvarlegt fjársvelti af þeim sökum. Stór hluti heilbrigðisþjónustunnar er þar með komin á þjóðvegakerfið og flugleiðir til borgarinnar. Það bitnar harkalega á þeim sem þurfa á þjónustunni að halda. Þar er vinnutap ekki inni í EXCEL-skjali heilbrigðisyfirvalda og fellur því af fullum þunga á sjúklinginn. Þá skiptir engu hvort tafir verði í flugi vegna áhafnaskorts, bilana eða veðurs.

Svona skattlagning er grímulaus atlagan að fólki sem býr á Austurlandi. Það fólk er þátttakendur í sameiginlegum rekstri ríkisins með vinnuframlagi sínu. Eiga þeir skertan rétt þegar kemur að þjónustu ríkisins? Er umrædd skattheimta með vilja og vitund ríkisstjórnarinnar?

Verður Vegagerðin næsta ríkisfyrirtækið, sem kemur til með að nýta sér þessa sérstæðu skattaglufu? Gæti Vegagerðin farið að rukka inn veggjöld vegna Fjarðarheiðaganga til að vegfarendur fái þá sérstöku upplifun að borga fyrir aðgang að göngum en þurfa samt sem áður að fara yfir Fjarðaheiðina í blindbyl þar til búið er að fjármagna göngin?

Hvort þarf fimm háskólagráður til að skilja svona fíflagang eða þrjá Bakkabræður?

Meðfylgjandi myndir sýna hvað Isavia er að fara að rukka fyrir. Bílastæðin eru búin að vera óbreytt í 33 ár. Upplifunina geta lesendur getið sér til um.

Það er mik­il vakn­ing í kring­um orku­skipti og mik­il áhersla lögð á að nýta svo­kallaða græna orku. Stöðugt er að verið ham­ast við að heilaþvo íbúa Íslands um að hin full­komna hreina orka komi frá vindorku­ver­um. Að sögn kemst eng­in önn­ur raf­orku­fram­leiðsla ná­lægt þeirri hvítþvegnu og hreinu orku sem vindork­an er. Þetta er sagt mat þjóðar­inn­ar, en sú full­yrðing er oft­ast of­notuð og inni­stæðulaus.

Það er sér­stak­lega at­hygl­is­vert hve áhuga­sam­ir um vindorku ein­blína þröngt á staðar­val vind­myll­ug­arða. Þar telja þeir að lands­byggðin sé frá­bær staðsetn­ing fyr­ir slík verk­efni al­veg óháð fjar­lægðinni frá fram­leiðslu­stað að orku­sveltu sam­fé­lagi. Mörg ónýtt tæki­færi eru til við orku­öfl­un í vatns­föll­um víða um land og orku­gef­andi vatns­föll skila af sér vist­vænni raf­orku, svo þeirri staðreynd sé haldið til haga. Auk held­ur er viður­kennt að það er best að nýta alla orku sem næst fram­leiðslu­stað til þess að lág­marka tap í lín­um, sem er fylgi­fisk­ur þess að flytja raf­ork­una um lang­an veg.

Í Reykja­vík er mik­il þörf á orku. Þaðan er orku­mál­um þjóðar­inn­ar stjórnað en þar hug­kvæm­ist eng­um að nýta eitt besta svæði Íslands fyr­ir vindorku­fram­leiðslu. Það svæði hef­ur þann kost að þar gætu áhuga­sam­ir um vind­myll­ug­arða barið slíkt verk­efni aug­um í hvert sinn sem skyggni leyfði. Þetta svæði verður aldrei nýtt und­ir stofn­vegi, skóg­rækt, bygg­ing­ar né at­vinnusvæði. Fugla­líf er fá­brotið og mýs, ref­ir og göngugarp­ar yrðu ekki fyr­ir telj­andi trufl­un við að þvæl­ast um svæðið. Fljóts­dals­heiðin er met­in heppi­leg fyr­ir vind­myll­ug­arð og hæð yfir sjó er þar ekki tal­in fyr­ir­staða.

Því er lagt til hér að Esj­an, í land­námi Ing­ólfs Arn­ar­son­ar, verði nýtt í risa­stórt vind­myllu­verk­efni. Þar er vinda­samt, innviðir eru öfl­ug­ir á höfuðborg­ar­svæðinu og línu­lagn­ir frá fram­leiðanda til neyt­anda eru stutt­ar og það sama á við um aðkomu­leiðir.

Þegar Esj­an skart­ar sín­um feg­urstu vind­myll­u­görðum og svæðið orðið full­nýtt eru úti fyr­ir strönd­um höfuðborg­ar­inn­ar óbyggðar eyj­ar, sker og hafsvæði, sem ekki nýt­ast í annað þarfara en að út­víkka verk­efnið. Þegar skyggni til Esj­unn­ar er horfið verða slík­ir vind­myll­ug­arðar áfram sýni­leg­ir borg­ar­bú­um og ómþýður hljóm­ur þeirra mun fylgja þeim hvert kvöld inn í draumalandið. Hljóm­ur­inn er al­veg ókeyp­is auka­af­urð, a.m.k. þar til upp­götv­ast að hann er einnig sölu­vara.

Að lok­um er lagt til, að fyrr en já­kvæð niðurstaða af þess­um verk­efn­um ligg­ur fyr­ir verði ekki anað um land allt í stærri vindorkug­arða en sem nemi 9,9 MW og aðrar betri lausn­ir ekki til­tæk­ar.