Hin vitlausa árlega klukku umræða, -kræst.

Nú er komið að hinni árlegu umræðu að færa klukkuna aftur um eina klukkustund.  Þannig hefur þetta verið í mörg ár og þannig verður þetta í einhver ár enn.

Hvar er hægt að finna það að líkamsklukkan þurfi færslu?  Er líkamsklukkunni ekki nákvæmlega sama hvort klukkan stendur á 12, 13, 14, 144 eða eitthvað allt annað?  

Þar sem klukkunni er breytt, fer stór hluti samfélagsins úr skorðum vegna þess að fólk er utan við sig og fylgist ekki nægjanlega með.  Það er að mæta á vitlausum tíma í vinnuna, skólabörn ruglast  í ríminu, samgöngukerfin fara úr skorðum og svona mætti áfram telja.

Við þessar breytingar hrökkva alltaf einhverjir Íslendingar upp og heimta sömu aðgerðir hér.  Þeir skilja illa að við færðum fram klukkuna 1968 og höfum síðan þá keyrt á sumartíma.  Með því að færa sumartíma enn frekar fram, erum við að rugla baugstímann um tvær klukkustundir.

Þeir sem eru svona þjakaðir af þessum tímamismun ættu frekar að beina kröftum sínum að því að koma á sveigjanlegum vinnutíma og uppfæra samninga í samhengi við það.  Það á ekki vera trúarathöfn að vakna klukkan 08:00 og mæta í vinnuna klukkan 09:00 þegar hægt er að fara á fætur klukkan 07:00 og vera komin í vinnustöð klukkan 08:00.  Á mörgum vinnustöðum er mjög auðvelt að vera með breytilegan vinnutíma á meðan aðrir vinnustaðir geta það ekki.  En það er hvort eð er ekki hægt gera svo öllum líki.

Í sjálfu sér skiptir ekki sköpum að breyta klukkunni, - en það skiptir enn minna máli að gera það ekki.

Nútíma samfélag er njörfað niður í tíma og tímasetningar.  Allt samfélagið er klukkuverk þar sem tími er hluti af stoðkerfi og skipulagi.   Kjarasamningar eru rígbundnir við tíma.  Opnunartímar banka eru rígbundnir við tíma.  Samgöngur eru rígbundnar við tíma.  Skólar eru rígbundnir við tíma. Þetta eru bara nokkur dæmi.  Þess vegna er óráðlegt að rugla fram og til baka með tímann.

Tímalega væri nær að vera meira sveigjanleika. Það væri hægt að vinna með tímann klukkustund seinna eða fyrr, án þess að allir breyti klukkunni tvisvar á ári með tilheyrandi rugli dagana á eftir, á heimilinu, í vinnunni, í skólanum og í samgöngum. 

Það er hins vegar vísindalega sannað, að vera með i-Padinn eða tölvuni í rúminu langt fram á nótt, ruglar notandann mun meira í ríminu en hæð sólar í hádegisstað. 

Við eigum ekki að vera þrælar klukkunnar.  Við verðum að læra að vinna með tímann og klukkan á að vera leiðbeinandi viðmiðun, - ekki yfirþyrmandi ógn.

Og svo menn átti síg á einfaldri staðreynd. Klukkan (tímaeiningin) er mannanna verk, ekki náttúrulögmál.

„Klukkan okkar er vitlaus“

Auðlindagjald. - Má mismuna í því???

Af hverjur er eingöngu talað um auðlindagjald á fiskinn í sjónum?

Hvað með aðrar auðlindir?:

- Heita vatnið

- Kalda vatnið

- Gufuaflið

- Raforkuna

- Landið sem fer undir vegi

- Landið sem fer undir raflínur, ljósleiðara og aðrar lagnir

- Sand og möl í byggingar, flugvelli og vegi

Allt sem nefnt er hér að ofan tengis atvinnustarfsemi, eins og útgerðin og þeir sem eru að nýta sér þjónustuna borga.

Nefni þetta bara sem dæmi um atriði sem sumir hafa meiri aðgang að en aðrir.  

Hvað á að skattleggja og hvað ekki og hverja á að skattleggja og hverja ekki?

Ætlaði sér aldrei að ná sátt um málið

Sannir íslendingar á ferð, allt er annað hvort svart eða hvítt.

Sorglegt að horfa upp á það ítrekað, hvernig fólk leggur upp hlutina annað hvort með eða á móti.  Fólki virðist fyrirmunað að setjast niður, ræða sig í gegnum málin á lausnarmiðaðan hátt.

- Það fylgir ekkert fólk þessari virkjun, henni verður fjarstýrt að sunnan - 

Hvað með það?  Það verður tryggara rafmagn í sveitinni, þriggja fasa og möguleikar aukast á að nýta rafmagn á fleiri vegu.

Ég veit ekki um neinn sem hefur keypt eldavél og kvartað síðan undan því að enginn matur fylgi.

- Það verða settar upp vinnubúðir og svo verða þær rifnar og fjarlægðar -

Er ekki ráð að gera samning um að reysa húsnæði yfir vinnuflokkana og gera það almennilega, þannig að nýta mætti húsnæðið í ferðaþjónustu? Hótel eða eitthvað þess háttar.  Semja um frítt rafmagn í einhvern tíma til að kynda upp og lýsa.  T.d. 20 ár.

Ræða málið, ekki reyna að nálgast það og leysa með upphrópunum og allra síst á síðum dagblaða.

„Engin glóra“ í Hvalárvirkjun