Landsbyggðafólk á ekki séns hjá sértrúarsöfnuðum Íslands

Það má ekkert til að halda uppi eðlilegum lífsgæðum á landsbyggðinni, ef það hugnast ekki einhverri sértrúargrúppu í Reykjavík. Þetta er einelti af verstu sort, sérstaklega þegar dregnir eru fram hámenntaðir einstaklingar með mjög þröngan sjóndeildarhring.

„Lögfræðilegt stórslys“

Hvaða laxveiðiá er ekki ræktuð upp fyrir sportið?

Laxveiði er ein birtingarmynd sértrúasöfnuðar, þar sem bara enn “sannleikur” á rétt á sér.  Auðvita má þessi söfnuður rækta fisk og pína, gegn hóflegu gjaldi og skattfrítt.

Annað er upp á teningnum, ef heilu fjórðungarnir eygja möguleika í laxeldi til að auka tekjur sínar, snúa fólksflóttanum við og skapa samfélagslegan stöðugleika og heilbrigt og fjölskylduvænt umhverfi. Þessi birtingarmynd laxasöfnuðarins hugnast laxakóngunum illa, svo vægt sé til orða tekið og slá þeir um sig að náttúran eigi að njóta vafans.  

Heldur mjóróma og holur er slíkur málflutningur í ljósi þess, að þeir eru að rækta upp, veiða og sleppa, til þess eins að fullnægja drápseðlinu sem býr innra með þeim.

Hollt væri að leiða hugann að því af og til, að fólkið á landsbyggðinni er hluti af náttúrunni, sem á rétt á að njóta vafans, þegar kemur að því að skapa betri búsetuskilyrði.

 

Laxeldismálin rædd í Þingvöllum